Halil Durmuş
AURA Alumni: Halil Durmuş
Makine: Kültürpark Üzerinden Mimarlığın Öznesini Yeniden Düşlemek
İzmir Kültürpark alanı tarihsel süreç üzerinden okunduğunda yerin varoluş ve süreğen öznesinin insan olduğunu kavrıyoruz. Bu alanın oluşumunda insanın kendisini ve yeri oluşturma arzusunun her zaman var olduğunu görüyoruz. Bu da tarihsel süreç boyunca insanın kendi izini yere bırakmasına yol açmıştır. İnsanın konumunu belirleyen onun yere yaptığı müdahale ve izleri olmaktadır. Ancak gelecek teknolojik paradigmaları ile başat özne olan insan bireyi konumunu koruyabilecek mi? Temel sorumuz gelecekteki yeni öznenin kim ya da ne olacağıdır. Bu öznenin insan, doğa ve teknoloji ara kesitinde yerini nasıl kuracağıdır. Artık Kültürpark alanı eskiden olduğu gibi kent için bir odak alanı olamamaktadır. Bu sebeple parkın tekrardan “iyileştirilmesi” söz konusudur. (Tekeli,2016) Bu iyileştirme yine insan eliyle sözde doğa imajıyla kamuya sunulmaktadır. Burada devreye girecek olan şey ise bir makinadır. Bu makina kendi düşünme yapısı ile doğa ile işbirlikçi bir şekilde alanda yerini almaktadır. Bu makina insan merkezli düşüncenin aksine alanı değiştirmeden dönüştürmeyi önermektedir. Bunu yeri kendi anlama sistemi üzerinden gerçekleştirmektedir.
