S. Sayim Pamuk
Metropoldeki İnşanın Halleri: Geçici Strüktür Olarak İskelenin Sorgusu
Metropollerdeki inşaat alanlarının yapım süresi boyunca zaman algısını değiştiren, geçici bir strüktür olan inşaat iskeleleri araştırma konusu olarak ele alınmıştır. Kent içerisindeki inşaat faaliyeti gösteren alanların çeperlerini kuşatan geçici strüktürlerin inşaat bittikten sonra diğer inşaat sahasına taşınmasıyla ya da inşaat süresinin uzaması ile aslında hayatımızda kalıcı hale gelmektedir. Araştırmanın amacı, işgalci pozisyonda var olan bu eklentilerin tersine bir bakış açısıyla kentlinin işgalci pozisyona gelmesi durumunda iskelenin kent içerisindeki yerini ve yeni kazanabileceği potansiyelleri ortaya çıkarmaktır. Ballantyne (2012)’ın aktardığı üzere, Deleuze ve Guattari, duyu organlarımızı makineler olarak tasavvur ederler ve kullandığımız tüm araçların bu makinelerin parçaları haline geldikleri ifade edilmektedir. Sonradan takılan parçalar birer proteze dönüşür. Kent bir beden olarak okunduğunda ise o beden zamanla gelişmesiyle yeni durumlara adapte olmaya başlamaktadır. Mevcut ihtiyaçlara, şartlara göre kente eklemlenen strüktürler artık kentsel protezler olarak hayat bulmaya başlamaktadır