Ege Rafet Yakşi
AURA Alumni: Ege Rafet Yakşi
Ve Kente Bir “Şey” Olur: İstanbul Üzerine Spekülatif Bir Senaryo
Yıllar içinde artmış olan nüfusun, 2020 yılı itibari ile azalması bize bir şeyler söylemek ister. İstanbul artık büyümek istememektedir. Yıllar içerisinde yapılan “yatırımlar” boş kalır. Çeşitli biyopolitikalarla iz düşümünü arttırma çabası verimli ve ekonomik değildir. Büyüme her an durabileceği gibi bir kriz sonucu küçülme eğilimine de girebilir. Fakat krizlerden yeni bilgiler doğar. Örneğin yaşadığımız pandemi süreci ile birçok sektör uzaktan çalışma sürecine girer bu sayede İstanbul’da çalışan bir kişi işini başka bir şehirde yaşayarak sürdürebilir hale gelir. pandemi krizi bize bunun mümkün olduğunu gösterir. Çünkü insan bu krizle birlikte yaşamak zorunda kalır. Bu çalışma Mega proje kavramını bir iktidar aracı olmak çıkarıp kentin arzu-üre- timi gücünü elinden alan ve insanların farklı bir şekilde arzulamasını sağlayan “Şey” adında bir mega proje üretimi üzerinden; monolit bir kütlenin İstanbul’da belirmesi üzerinden yapar. Bu Mega proje devasa bir altyapıdır. Kentin arzu üre- timi gücünü işlevsiz kıldığı için kent küçülmeye başlar. Kent makroformunu kendi içine doğru küçültür. Küçülen kent doğa tarafından tekrar ele geçirilir. Kentten geriye sadece kendi içinde çalışabilen takımadalar kalır. “Şey”, İstanbul’un büyüme sürecini de içine alarak ile gelecekte olası bir küçülme senaryosu ile tek bir ana sıkıştıran bir kurgu üretir. “Şey”, dışarıda kenti küçültürken içine kentin hikayesini ironik bir şekilde alır. Şey, Görsel Bir Manifestodur. Görsellerin kendi hikayeleri vardır. bu hikayeler İstanbul’un büyüme hikayesini analojik anlatılarla tersine çevirir. Kentin, herhangi bir olay sonucu küçülebileceğini konu edinir. bunu yaparken Kenti Büyütmeye Çalışan Mega projeleri eleştirir.
